واژینیت چیست؟

واژینیت چیست؟

واژینیت به التهاب واژن گفته می‌شود که می‌تواند باعث بروز علائمی مانند خارش، درد، ترشح غیرطبیعی و بوی نامطبوع شود. این التهاب معمولاً به دلیل تغییر در تعادل باکتری‌های طبیعی واژن یا عفونت ایجاد می‌شود. کاهش سطح استروژن پس از یائسگی و برخی اختلالات پوستی نیز می‌توانند در بروز این بیماری نقش داشته باشند.

التهاب یا عفونت واژن یک بیماری عفونی در اندام تناسلی زنانه است که تقریبا هر خانمی حداقل یکبار در طول زندگی خود آن را تجربه می‌کند. واژن در دستگاه تناسلی زنان، مجرایی عضلانی و پوشیده از غشای مخاطی است که از دهانه رحم شروع می‌شود. اندازه واژن معمولا بین ۸ تا ۱۷ سانتی‌متر است و فقط قسمت دهانه واژن از بیرون قابل‌مشاهده است.

التهاب واژینال از بهم‌خوردن تعادل مخمر و باکتری‌های موجود در واژن به‌وجود می‌آید. زمانی‌که فرد به عفونت واژن مبتلا می‌شود، معمولا ترشح غیرعادی، سوزش، خارش، درد و بوی بد شبیه به بوی ماهی گندیده را گزارش می‌کند. به‌ دلیل حساسیت ناحیه واژینال، احتمال ابتلا به عفونت در این ناحیه زیاد است بنابراین هرگونه علائم و نشانه عفونت را جدی بگیرید و بلافاصله به‌ پزشک زنان مراجعه کنید.

عفونت واژن یا واژینیت چگونه به وجود می آید؟

عدم رعایت بهداشت شخصی به‌خصوص در دوران قاعدگی می‌تواند یکی از علل ابتلا به عفونت واژینال باشد. عفونت‌های مخمری و قارچی بدون داشتن رابطه جنسی هم به ‌وجود می‌آیند و در اثر آن فرد ترشحات سفید، غلیظ و متراکمی را تجربه می‌کند که حالت چسبنده و پنیری دارند. در مواردی که سیستم ایمنی بدن ضعیف شده‌باشد، ریسک ابتلا به عفونت واژن مخمری و قارچی چند برابر می‌شود.

تغذیه نامناسب، عدم رعایت بهداشت، استرس، سرماخوردگی و مصرف خودسرانه آنتی‌بیوتیک‌ها از جمله مواردی هستند که باعث ایجاد عفونت واژن می‌شوند. ترکیبات شیمیایی موجود در اسپری‌ها، صابون‌ و شامپوها و حتی لباس زیر تنگ نیز باعث تحریک پوست حساس اطراف ناحیه واژن می‌شود که می‌تواند به عفونت ختم شود.

مطالعه مقاله قرص پروبیوتیک برای عفونت واژن

علائم واژینیت 

• خارش و تحریک ناحیه تناسلی
• ترشحات غیرطبیعی که ممکن است سفید، خاکستری، آبکی، کف‌مانند یا با بوی بد باشند
• التهاب و قرمزی لبه‌های واژن و ناحیه پرینه
• سوزش هنگام ادرار
• درد هنگام رابطه جنسی (دیسپارونیا)
• گاهی لکه‌بینی یا خونریزی

انواع شایع واژینیت

التهاب واژن، انواع مختلفی دارد اما سه نوع واژینیت در زنان بیشتر شایع هستند. این سه نوع التهاب شایع عبارتند از:

واژینیت تریکومونایی

این نوع واژینیت به دلیل آلودگی واژن به انگل تک سلولی به نام تریکوموناسیس واژینالیس ایجاد می شود. این انگل از طریق رابطه جنسی انتقال پیدا می کند و جزء بیماریهای مقاربتی است.

علائم: افرادی که دچار واژینیت از نوع تریکومونازیس هستند نیز دچار سوزش، خارش، تورم، التهاب و قرمزی واژن می شوند. این افراد ترشحات خیلی زیاد و کف آلودی به رنگ سبز، سبز مایل به زرد یا خاکستری دارند. این ترشحات با بوی بدی همراه است.

همچنین احساس درد و سوزش موقع نزدیکی یا ادرار و درد زیر شکم نیز از علائم واژینیت تریکومونایی است. این نوع التهاب واژن حتی ممکن است هیچ علائمی بروز ندهد. در نتیجه، این بیماری در معاینات پزشکی، تصادفا تشخیص داده می شود.

واژینیت کاندیدایی

این نوع التهاب واژن را بیشتر با نام واژینیت قارچی یا مخمری می شناسند. این نوع التهاب در بین زنان بسیار شایع است و ۷۵٪ از زنان بزرگسال را مبتلا می کند. این نوع التهاب در اثر رشد زیاد قارچهایی به نام کاندیدا در واژن ایجاد می شود.

علائم: معمولا افراد مبتلا به واژینیت کاندیدایی، نشانه هایی مثل خارش، سوزش، قرمزی و تورم واژن را تجربه می کنند. از علائم واژینیت قارچی می توان به ترشحات سفید یا خاکستری رنگ و پنیری شکل اشاره کرد. این ترشحات غلیظ یا آبکی بوده و حجم زیادی ندارند. همچنین ترشحات واژینیت مخمری بدون بو یا دارای بوی ملایم هستند.

واژینیت باکتریایی

التهاب باکتریایی واژن نیز در اثر رشد بیش از حد باکتریها در واژن و به هم خوردن فلور طبیعی واژن (تعادل در تعداد باکتریهای مضر و مفید واژن) ایجاد می شود. ۳۰ درصد از زنان در سنین باروری به این نوع واژینیت مبتلا می شوند.

علائم: افرادی که التهاب باکتریایی واژن دارند، در صورتی دچار خارش می شوند که ترشحات واژن آنها زیاد باشد. این افراد دارای ترشحات آبکی به رنگ های خاکستری یا سبز هستند که بوی بدی شبیه بوی ماهی می دهد. این بو بعد از رابطه جنسی شدیدتر می شود.

در برخی مواقع، ادرار در زنان مبتلا به واژینیت باکتریایی با درد همراه است. با این وجود، نیمی از زنان مبتلا به التهاب باکتریایی واژن هیچ علائمی نشان نمی دهند و در آزمایش ها و چکاپ ها مشخص می شودکه التهاب واژن دارند.

واژینیت چیست؟

علت واژینیت چیست؟

واژینیت معمولاً به دلیل التهاب و عفونت در واژن ایجاد می‌شود که علت‌های متعددی دارد. اصلی‌ترین علل واژینیت عبارتند از:

• عفونت‌های باکتریایی: شایع‌ترین نوع واژینیت، واژینوز باکتریایی است که در آن تعادل باکتری‌های طبیعی واژن به هم می‌خورد و باکتری‌های مضر بیش از حد رشد می‌کنند. علت دقیق این عدم تعادل مشخص نیست اما ممکن است با تغییر شریک جنسی یا چند شریک جنسی مرتبط باشد.
• عفونت‌های قارچی: معمولاً توسط قارچ کاندیدا آلبیکنس ایجاد می‌شود که به طور طبیعی در واژن وجود دارد اما رشد بیش از حد آن باعث التهاب و علائم واژینیت می‌شود. این نوع عفونت می‌تواند بدون رابطه جنسی هم رخ دهد و در شرایطی مانند ضعف سیستم ایمنی یا مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها شایع‌تر است.
• عفونت‌های انگلی: مانند تریکومونیازیس که توسط انگل تریکوموناس واژینالیس ایجاد شده و معمولاً از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود.
• تغییرات هورمونی: کاهش سطح استروژن در دوران یائسگی، بارداری یا شیردهی می‌تواند باعث خشکی و التهاب واژن شود که به آن واژینیت آتروفیک گفته می‌شود.
• عوامل تحریک‌کننده شیمیایی و فیزیکی: استفاده از دوش واژینال، صابون‌ها و اسپری‌های معطر، لباس زیر تنگ یا مرطوب، مواد اسپرمکش، و حساسیت به کاندوم یا تامپون می‌توانند باعث التهاب و واژینیت شوند.
• سایر عوامل: ضعف سیستم ایمنی، دیابت کنترل نشده، مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها، بیماری‌های مقاربتی مثل سوزاک و کلامیدیا نیز می‌توانند در بروز واژینیت نقش داشته باشند.

در مجموع، واژینیت ناشی از برهم خوردن تعادل میکروارگانیسم‌های طبیعی واژن یا عفونت باکتریایی، قارچی، ویروسی یا انگلی است که تحت تأثیر عوامل محیطی، هورمونی و رفتاری قرار می‌گیرد.

چه زمانی برای واژینیت باید به پزشک مراجعه کنید

اگر دچار هرگونه علائم شدید در ناحیه واژن به خصوص چنین مواردی شده‌اید، حتما برای بررسی و درمان به پزشک مراجعه کنید:

• ترشح یا خارش در ناحیه واژن دارید و بوی بدی احساس می‌کنید.
• سابقه عفونت واژن دارید.
• رابطه جنسی با فرد جدید داشته‌اید که ممکن است دچار عفونت مقاربتی شده باشید که شبیه به عفونت قارچی یا واژینوز باکتریایی است.
• دوره‌ای از داروهای ضد قارچ مصرف کرده‌اید و هنوز علائم شما برطرف نشده است.
• دچار تب و لرز یا درد در ناحیه لگن شده‌اید.

روشهای تشخیص واژینیت

معمولا متخصص زنان با اطلاع از علائمی مثل رنگ ترشحات و بوی آن می تواند نوع واژینیت را تشخیص دهد. اما برای تشخیص نوع دقیق قارچ، باکتری یا انگلی که باعث التهاب واژن شده، از ترشحات نمونه برداری می شود. در آزمایشگاه های تشخیص پزشکی، با استفاده از نمونه ترشحات، عامل التهاب واژن مشخص می شود.

تشخیص واژینیت معمولاً با ترکیبی از معاینه بالینی و آزمایش‌های تخصصی انجام می‌شود. مهم‌ترین روش‌های تشخیص عبارتند از:

• مرور سابقه پزشکی: پزشک ابتدا سابقه عفونت‌های واژن یا بیماری‌های مقاربتی قبلی، علائم فعلی و شرایط زمینه‌ای بیمار را بررسی می‌کند.
• معاینه لگن و استفاده از اسپکولوم: پزشک با استفاده از اسپکولوم واژینال، داخل واژن را مشاهده می‌کند تا التهاب، قرمزی و نوع ترشحات را بررسی کند.
• نمونه‌برداری از ترشحات واژن: نمونه‌ای از ترشحات واژن یا دهانه رحم گرفته می‌شود تا در آزمایشگاه با میکروسکوپ، رنگ‌آمیزی گرم یا کشت، نوع عامل عفونت (قارچ، باکتری، انگل) مشخص شود.
• آزمایش pH واژن: با استفاده از کاغذ تست pH، میزان اسیدی یا قلیایی بودن محیط واژن اندازه‌گیری می‌شود. pH بالاتر از 4.5 معمولاً نشان‌دهنده واژینوز باکتریایی یا تریکومونیازیس است، در حالی که در واژینیت قارچی pH معمولاً پایین‌تر است.
• تست Whiff: اضافه کردن قطره‌ای از پتاس 10% به نمونه ترشحات که در صورت بوی ماهی مثبت بودن، به تشخیص واژینوز باکتریایی کمک می‌کند.
• آزمایش‌های مولکولی (PCR و Micro Array): این روش‌های پیشرفته قادرند همزمان چندین میکروارگانیسم را شناسایی کنند و قدرت تشخیص بالاتری نسبت به روش‌های سنتی دارند.
• آزمایش ادرار: در برخی موارد برای تشخیص عفونت‌های دستگاه ادراری یا مقاربتی، آزمایش ادرار نیز انجام می‌شود که می‌تواند به تشخیص عفونت واژن کمک کند.

واژینیت چیست؟

التهاب واژن چه عوارضی دارد؟

التهاب واژن (واژینیت) در صورت عدم درمان می‌تواند عوارض متعددی به همراه داشته باشد که برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:

• گسترش التهاب به بخش‌های دیگر دستگاه تناسلی و ادراری: التهاب واژن ممکن است به رحم، لوله‌های فالوپ و مثانه سرایت کند و باعث بروز بیماری‌های جدی‌تر شود.
• التهاب لگن (PID): یکی از عوارض شایع واژینیت‌های باکتریایی است که می‌تواند منجر به درد مزمن لگن، نازایی و مشکلات باروری شود.
• افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مقاربتی: مانند HIV، سوزاک و کلامیدیا در افرادی که واژینیت درمان نشده دارند، بیشتر است.
• نازایی و مشکلات بارداری: التهاب واژن می‌تواند احتمال نازایی، سقط جنین، بارداری خارج رحمی و زایمان زودرس را افزایش دهد.
• کاهش کیفیت زندگی: به خصوص در واژینیت قارچی که اگر درمان نشود، باعث خارش، درد و ناراحتی مزمن شده و بر روابط جنسی تأثیر منفی می‌گذارد.
• زایمان نوزادان کم‌وزن یا نارس: در زنان باردار مبتلا به واژینیت باکتریایی یا تریکومونایی، احتمال تولد نوزاد کم‌وزن یا نارس افزایش می‌یابد.
• علائم ناراحت‌کننده: شامل خارش شدید، سوزش، ترشحات غیرطبیعی با بوی بد، درد هنگام ادرار و رابطه جنسی که در صورت عدم درمان، شدت یافته و مزمن می‌شوند.

آیا واژینیت مسری است؟

عفونت‌های مقاربتی که باعث واژینیت می‌شوند مسری هستند. تریکومونیازیس، کلامیدیا، تبخال و HPV همگی از طریق رابطه جنسی از فرد به فرد منتقل می‌شوند. آلوده شدن می‌تواند منجر به التهاب واژن و تحریک همراه با واژینیت شود. واژینوز باکتریایی مسری نیست، اما داشتن رابطه جنسی محافظت نشده با چندین شریک ممکن است شما را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن قرار دهد.

آیا واژینیت یک بیماری مقاربتی است؟

واژینیت یک عفونت مقاربتی نیست، اما برخی از عفونت‌های مقاربتی می‌توانند باعث واژینیت شوند. تریکومونیازیس، کلامیدیا، سوزاک، تبخال و HPV همگی از طریق تماس جنسی منتقل می‌شوند و همه آنها می‌توانند منجر به التهاب واژن و درد همراه با واژینیت شوند. اما رابطه جنسی تنها راهی برای ابتلا به واژینیت نیست. واژینوز باکتریایی، عفونت‌های مخمری، واژینیت غیر عفونی و واژینیت آتروفیک همه انواع واژینیت هستند که به عنوان STI در نظر گرفته نمی‌شوند.

آیا واژینیت می‌تواند مشکلات سلامتی دیگری ایجاد کند؟

درمان واژینوز باکتریایی و تریکومونیازیس بسیار مهم است، زیرا ابتلا به هریک از آن‌ها می‌تواند خطر ابتلا به HIV یا سایر بیماری‌های مقاربتی را افزایش دهد. همچنین واژینوز باکتریایی و تریکوموناس واژینالیس می‌توانند در بانوان باردار، خطر زایمان زودرس و تولد نوزاد نارس را افزایش دهند.

بهترین داروی درمان قطعی عفونت واژن

در بیشتر موارد داروی مترونیدازول و قرص سفیکسیم برای عفونت رحم و درمان عفونت واژن باکتریایی تجویز می‌شود. فلوکونازول نیز یک قرص نسخه‌ای برای عفونت‌های قارچی است. بیشتر زنان تنها به یک دوز دارو برای رفع عفونت قارچی نیاز دارند. فلوکونازول برای زنان باردار به دلیل خطر آسیب رساندن به جنین در حال رشد توصیه نمی‌شود. باتوجه به اینکه بیماری عفونت و التهاب واژن می‌تواند دلیل ویروسی یا مقاربتی هم داشته‌باشد، پزشک متخصص ممکن است از سایر داروهای ضد ویروسی هم استفاده کند.

چطور می توان از التهاب واژن پیشگیری کرد؟

برای کاهش احتمال ابتلا به التهاب واژن و عفونت‌های مرتبط، رعایت نکات بهداشتی و تغییر سبک زندگی اهمیت زیادی دارد. مهم‌ترین روش‌های پیشگیری عبارتند از:

رعایت بهداشت ناحیه تناسلی:

• • پس از شستشو، ناحیه تناسلی را به طور کامل خشک کنید.
  • از صابون‌های معطر یا قلیایی استفاده نکنید زیرا تعادل میکروبی واژن را برهم می‌زنند.
  • شستشو را از جلو به عقب انجام دهید تا از انتقال میکروب‌های مدفوع به واژن جلوگیری شود.
  • از دوش واژینال مکرر پرهیز کنید چون باکتری‌های مفید را از بین می‌برد.
  • در دوران قاعدگی نوار بهداشتی را مرتب تعویض کنید و از پدهای نخی استفاده کنید.
  • لباس زیر خود را حداقل یک روز در میان عوض کنید و از لباس زیر نخی و آزاد استفاده کنید.
  • از پوشیدن لباس‌های تنگ، پلاستیکی یا الیاف مصنوعی خودداری کنید تا رطوبت و گرما در ناحیه تجمع نکند.
  • لباس زیر مرطوب را سریع تعویض کنید.
  • بعد از رابطه جنسی حتماً ادرار کنید و ناحیه تناسلی را تمیز نگه دارید.

استفاده از کاندوم در رابطه جنسی:
کاندوم به کاهش انتقال بیماری‌های مقاربتی و عفونت‌های باکتریایی کمک می‌کند.

پرهیز از مواد تحریک‌کننده:
از اسپری‌ها، ژل‌ها و محصولات معطر برای ناحیه تناسلی استفاده نکنید.

تغذیه و سبک زندگی:

• • مصرف ماست پروبیوتیک می‌تواند به حفظ تعادل میکروبی واژن کمک کند.
  • از مصرف زیاد قند و غذاهای فرآوری شده پرهیز کنید زیرا رشد قارچ‌ها را افزایش می‌دهند.
  • از سیگار، قلیان و الکل دوری کنید چون سیستم ایمنی و سلامت دستگاه تناسلی را تضعیف می‌کنند.

دیگر نکات:

• • از وان و جکوزی‌های عمومی استفاده نکنید.
  • برای خشک کردن ناحیه تناسلی از دستمال کاغذی استفاده کنید و آن را از جلو به عقب بکشید.
  • معاینات سالانه توسط متخصص زنان و انجام تست پاپ اسمیر را فراموش نکنید.
  • تعداد شرکای جنسی خود را محدود کنید و در صورت داشتن شریک جدید، آزمایش‌های مربوط به بیماری‌های مقاربتی را انجام دهید.

واژینیت چیست؟

التهاب واژن بعد از رابطه

التهاب واژن بعد از رابطه جنسی می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود و معمولاً با علائمی مانند سوزش، خارش، تورم، قرمزی و درد همراه است. برخی از شایع‌ترین علل التهاب واژن پس از نزدیکی عبارتند از:

• سایش و اصطکاک زیاد: رابطه جنسی خشن یا طولانی مدت بدون استفاده از روان‌کننده می‌تواند باعث تحریک و التهاب واژن شود.

• خشکی واژن: کاهش ترشحات طبیعی واژن، به ویژه در دوران یائسگی یا به دلیل تغییرات هورمونی، باعث ایجاد سوزش و التهاب پس از رابطه می‌شود.

• حساسیت یا آلرژی: حساسیت به کاندوم (خصوصاً لاتکس)، مواد روان‌کننده، صابون‌ها یا محصولات بهداشتی می‌تواند واکنش‌های التهابی ایجاد کند.

• عفونت‌های قارچی: عفونت کاندیدایی باعث خارش، سوزش و التهاب واژن می‌شود که پس از رابطه جنسی تشدید می‌شود.

• عفونت‌های باکتریایی و واژینوز باکتریال: تغییر در تعادل باکتری‌های واژن می‌تواند التهاب و ترشحات غیرطبیعی ایجاد کند.

• عفونت‌های مقاربتی: مانند تریکومونیازیس، کلامیدیا، سوزاک و هرپس که می‌توانند باعث درد و التهاب پس از رابطه جنسی شوند.

• کیست غدد بارتولین: التهاب یا عفونت این غدد می‌تواند باعث تورم و درد در ناحیه واژن شود.

آیا واژینیت بدون درمان از بین می‌رود؟

این ایده خوبی نیست که صبر کنید تا واژینیت ناپدید شود، مگر این که بدانید چه چیزی باعث بروز آن شده است. به عنوان مثال، برخی از عفونت‌های مخمری خفیف خود به خود از بین می‌روند، اما همه موارد این طور نیستند. واژینوز باکتریایی معمولاً خود به خود برطرف می‌شود، اما اگر درمان نشود، می‌تواند شما را بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های مقاربتی قرار دهد. هم چنین در صورت بارداری می‌تواند عوارضی ایجاد کند.

علائم ناشی از واژینیت ویروسی ممکن است خود به خود برطرف شوند، اما در عین حال، پزشک شما باید در مورد هر بیماری مقاربتی شما بداند تا بتواند تغییرات سلولی را تحت نظر داشته باشد. برخی از انواع HPV پرخطر می‌توانند منجر به سرطان دهانه رحم شوند.

درمان واژینیت

راههای درمان واژینیت

درمان واژینیت بستگی به علت ایجاد آن دارد و معمولاً شامل داروهای ضدعفونی‌کننده، ضدقارچ یا هورمونی است. مهم‌ترین روش‌های درمانی عبارتند از:

1. درمان واژینیت باکتریایی

• استفاده از آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند مترونیدازول، کلیندامایسین یا کلوتریمازول به صورت قرص، ژل، شیاف یا پماد.
• شیاف لاکتوباسیل واژینال همراه با مترونیدازول خوراکی به عنوان روش جدید برای بازگرداندن تعادل باکتریایی.
• دوره درمان باید کامل شود تا از عود بیماری جلوگیری شود.
• در موارد عود مکرر، درمان طولانی‌تر یا روش‌های نگهدارنده ممکن است تجویز شود.

2. درمان واژینیت قارچی

• داروهای ضدقارچ مانند کلوتریمازول، میکونازول، بوتکونازول و تیوکونازول به صورت قرص، پماد یا شیاف واژنی.
• در موارد عفونت‌های مزمن یا مقاوم، درمان طولانی‌مدت یا روش‌های نوین مانند لیزر مونالیزا یا آر اف واژینال ممکن است لازم باشد.
• زنان مبتلا به HIV یا ایدز ممکن است به درمان‌های قوی‌تر یا ترکیبی نیاز داشته باشند.

3. درمان واژینیت تریکومونیایی

• تجویز قرص مترونیدازول یا تینیدازول برای زن و شریک جنسی او به طور همزمان، زیرا این عفونت از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود.

4. درمان واژینیت آتروفیک (ناشی از کاهش استروژن)

• استفاده از کرم‌ها، قرص‌ها یا حلقه‌های استروژن واژینال به منظور بازگرداندن سطح استروژن و بهبود بافت‌های واژن.

5. درمان التهاب غیرعفونی

• حذف عوامل تحریک‌کننده مانند صابون‌های معطر، اسپری‌ها، دستمال‌های بهداشتی حساسیت‌زا و تغییر سبک زندگی.

6. روش‌های نوین درمانی

• لیزر مونالیزا تاچ: تحریک کلاژن‌سازی و تقویت بافت‌های واژن برای درمان عفونت‌های مزمن و مکرر.
• پلاسمای سرد: تکنولوژی جدید برای از بین بردن باکتری‌ها و قارچ‌های مقاوم به درمان‌های معمول.
• اوزون‌تراپی: استفاده از گاز اوزون برای اثرات ضدباکتریایی، ضدقارچی و تقویت سیستم ایمنی موضعی.

نکات مهم

• درمان باید تحت نظر پزشک انجام شود و خوددرمانی بدون تشخیص صحیح می‌تواند باعث مقاومت دارویی و عود بیماری شود.
• در دوران بارداری، حتماً قبل از شروع درمان با پزشک مشورت کنید.
• دوره درمان را کامل کنید تا از عود بیماری جلوگیری شود.

5 درمان خانگی خارش واژن

بهترین دارو برای التهاب واژن

بهترین دارو برای التهاب واژن (واژینیت) بستگی به نوع علت التهاب دارد و معمولاً شامل موارد زیر است:

• برای عفونت قارچی واژن:
  بهترین داروها شامل قرص فلوکونازول (معمولاً دوز 150 میلی‌گرم به صورت تک دوز) و داروهای موضعی مانند کلوتریمازول، میکونازول و ترکونازول هستند. فلوکونازول یکی از قوی‌ترین داروهای ضدقارچ است اما در دوران بارداری توصیه نمی‌شود.
• برای واژینوز باکتریایی:
  داروهای اصلی شامل قرص مترونیدازول و کلیندامایسین به صورت خوراکی یا موضعی (شیاف، ژل) هستند. همچنین سفالکسین و آزیترومایسین نیز در برخی موارد تجویز می‌شوند.
• برای عفونت‌های انگلی مانند تریکومونیازیس:
  مترونیدازول داروی انتخابی است و معمولاً به صورت خوراکی تجویز می‌شود.
• برای خارش ناشی از آلرژی یا التهاب غیرعفونی:
  آنتی‌هیستامین‌ها و حذف عوامل تحریک‌کننده توصیه می‌شود.
• داروهای گیاهی و پمادها:
  کرم لکورکس باریج یکی از پمادهای گیاهی موثر برای درمان التهاب واژن است که در عفونت‌های کاندیدایی و باکتریایی کاربرد دارد.
• روش‌های نوین:
  دستگاه پلاسما سرد به عنوان روشی جدید و موثر برای درمان عفونت‌های مقاوم و مزمن واژن مطرح است که بدون عوارض سیستمیک عمل می‌کند.

در نهایت، انتخاب بهترین دارو باید توسط پزشک متخصص و پس از تشخیص دقیق نوع واژینیت انجام شود تا درمان موثر و بدون عوارض جانبی باشد. خوددرمانی بدون تشخیص صحیح ممکن است باعث مقاومت دارویی و عود بیماری شود.

درمان عفونت واژن در خانه

برای درمان عفونت واژن به ویژه عفونت قارچی (کاندیدا) می‌توان از روش‌های خانگی مؤثر و کم‌خطر استفاده کرد، اما توجه داشته باشید که در موارد عفونت‌های باکتریایی، تریکومونیازیس یا آتروفی واژن، درمان خانگی به تنهایی کافی نیست و باید حتماً به پزشک مراجعه شود.

• شستشوی ناحیه تناسلی با محلول جوش شیرین:
  یک تا دو قاشق چایخوری جوش شیرین را در یک لیوان آب ولرم حل کنید و ناحیه تناسلی را با آن شستشو دهید. این روش به تعادل pH واژن کمک کرده و خواص ضدعفونی‌کننده دارد.
• نشستن در وان آب گرم همراه با سرکه سیب:
  نصف استکان سرکه سیب را در وان آب گرم بریزید و به مدت 15 تا 20 دقیقه بنشینید. سرکه سیب خاصیت ضدقارچی و ضدباکتریایی دارد و می‌تواند به کاهش التهاب کمک کند.
• مصرف ماست پروبیوتیک:
  مصرف خوراکی ماست طبیعی حاوی باکتری‌های مفید و استفاده موضعی آن (مثلاً آغشته کردن تامپون به ماست و قرار دادن در واژن) به بازگرداندن تعادل میکروبی کمک می‌کند.
• روغن نارگیل:
  روغن نارگیل خالص و ارگانیک خواص ضدقارچی و ضدباکتریایی دارد و می‌تواند به صورت موضعی برای کاهش خارش و التهاب استفاده شود. قبل از استفاده داخل واژن بهتر است با پزشک مشورت شود.
• مصرف سیر:
  سیر دارای خواص ضدقارچی قوی است و مصرف خوراکی آن می‌تواند به درمان کمک کند. استفاده مستقیم سیر داخل واژن توصیه نمی‌شود به دلیل احتمال سوزش.
• دم‌نوش‌های گیاهی:
  دمنوش‌هایی مانند پونه، آویشن، نعناع و چای سبز خواص ضدعفونی‌کننده دارند و مصرف آن‌ها به بهبود علائم کمک می‌کند.
• کاهش مصرف قند و شکر:
  قند و مواد شیرین می‌توانند رشد قارچ‌ها را افزایش دهند، پس کاهش مصرف آن‌ها در رژیم غذایی مؤثر است.
• رعایت بهداشت و نکات مراقبتی:
  خشک نگه داشتن ناحیه تناسلی، استفاده از لباس زیر نخی و گشاد، پرهیز از دوش واژینال و مواد معطر، و تعویض منظم نوار بهداشتی از جمله موارد مهم پیشگیری و کمک به درمان است.

نکات مهم

• درمان‌های خانگی بیشتر برای عفونت‌های قارچی خفیف کاربرد دارند و در صورت عدم بهبود یا تشدید علائم باید به پزشک مراجعه شود.
• در عفونت‌های باکتریایی، تریکومونیازیس یا عفونت‌های مزمن، درمان دارویی تخصصی لازم است.
• در دختران باکره باید با احتیاط بیشتری از روش‌های خانگی استفاده کرد تا به پرده بکارت آسیب نرسد.

در مجموع، درمان خانگی می‌تواند به تسکین علائم و بهبود سریع‌تر کمک کند اما جایگزین درمان پزشکی نیست و در صورت تداوم یا بدتر شدن علائم، مراجعه به متخصص ضروری است

ژل واژینال فمی کر آرین سلامت سینا مرطوب کننده و تسکین دهنده فوری خشکی واژن

پماد برای درمان التهاب واژن یا واژینیت

التهاب واژن بسته به علت آن (قارچی، باکتریایی، آلرژیک یا هورمونی) با پمادهای مختلفی درمان می‌شود. مهم‌ترین پمادهای مورد استفاده عبارتند از:

• پمادهای ضدقارچ:
  برای درمان عفونت‌های قارچی واژن (کاندیدیاز) استفاده می‌شوند. نمونه‌های معروف شامل کلوتریمازول و میکونازول هستند که باعث از بین بردن قارچ‌ها و کاهش خارش و التهاب می‌شوند.

• پمادهای ضدباکتری:
  در موارد واژینوز باکتریایی یا عفونت‌های باکتریایی موضعی کاربرد دارند. مترونیدازول و کلیندامایسین از این دسته هستند که رشد باکتری‌های مضر را مهار می‌کنند.

• پمادهای کورتیکواستروئیدی (ضدالتهاب):
  برای کاهش التهاب، خارش و سوزش ناشی از آلرژی، تحریکات پوستی یا درماتیت‌های تماسی استفاده می‌شوند. پمادهایی مانند تریامسینولون، هیدروکورتیزون و بتامتازون اثر ضدالتهابی قوی دارند و به کاهش قرمزی و تورم کمک می‌کنند.

• پمادهای استروژن موضعی:
  برای درمان خشکی و التهاب ناشی از کاهش هورمون استروژن (مثلاً در یائسگی) کاربرد دارند و به بهبود بافت‌های واژن کمک می‌کنند.

• پمادهای ترمیم‌کننده و ضدالتهاب گیاهی:
  مانند کرم لکورکس باریج که خواص ضدقارچی و ضدباکتریایی دارد و به عنوان یک داروی گیاهی برای درمان التهاب و عفونت‌های واژن استفاده می‌شود. همچنین پماد کالاندولا با خواص ضدالتهابی و ترمیمی می‌تواند به کاهش خارش و التهاب کمک کند.

نکات خود مراقبتی واژینیت

همانطور که گفتیم برای درمان تریکومونیازیس، آتروفی واژن و واژینوز باکتریایی نیاز به داروهای تجویزی دارید. اگر مبتلا به عفونت قارچی هستید، به این مراحل درمانی توجه داشته باشید:

• می‌توانید از داروهای مخصوص عفونت قارچی بدون نسخه استفاده کنید.
• همچنین از کمپرس سرد مانند یک پارچه خیس روی ناحیه مورد نظر قرار دهید تا علائم شما کاهش یابد.

باید و نبایدها

نکاتی که باید برای مراقبت از خود در نظر داشته باشید به شرح زیر است:

بایدهای واژینیت:

• اطراف واژن را با آب بشویید سپس کاملا خشک کنید.
• هنگام رابطه جنسی از کاندوم و روان‌کننده استفاده کنید.
• طی دوران پریود به جای تامپون از پد استفاده کنید.
• لباس زیر نخی و گشاد بپوشید.

نبایدهای واژینیت:

• داخل واژن را نباید بشویید.
• دوش آب گرم بگیرید.
• از محصولات بهداشتی معطر داخل یا اطراف واژن استفاده نکنید.

سوالات متداول

– واژینیت چیست و چرا ایجاد می‌شود؟

واژینیت التهاب واژن است که معمولاً به دلیل برهم خوردن تعادل باکتری‌ها و مخمرهای طبیعی واژن یا عفونت ایجاد می‌شود. عواملی مانند استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها، تغییرات هورمونی (بارداری، شیردهی، یائسگی)، استفاده از قرص‌های ضدبارداری، دوش واژینال، مواد اسپرمکش و آمیزش جنسی می‌توانند باعث واژینیت شوند.

– چگونه واژینیت تشخیص داده می‌شود؟

پزشک با بررسی علائم و آزمایش مستقیم ترشحات واژن به‌صورت میکروسکوپی و در صورت نیاز کشت میکروبی، نوع واژینیت را تشخیص می‌دهد. روش‌های پیشرفته‌تر مانند پانل‌های مولکولی (PCR یا Micro Array) نیز برای تشخیص هم‌زمان چند میکروارگانیسم استفاده می‌شود.

– انواع رایج واژینیت کدامند؟

• واژینیت باکتریال: ناشی از رشد بیش از حد باکتری‌های غیرطبیعی و کاهش لاکتوباسیل‌ها.

• عفونت قارچی: معمولاً به دلیل رشد قارچ کاندیدا آلبیکنس.

• واژینیت تریکومونیازیس: عفونت انگلی که معمولاً از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود.

– علائم واژینیت چیست؟

خارش، سوزش، ترشحات غیرطبیعی با رنگ و بوی متفاوت، درد هنگام ادرار و رابطه جنسی، التهاب و قرمزی ناحیه تناسلی از علائم شایع هستند.

– آیا واژینیت قابل درمان است؟

بله، درمان واژینیت بسته به علت آن متفاوت است و می‌تواند شامل داروهای خوراکی، کرم‌ها یا ژل‌های واژینال باشد. تشخیص دقیق علت برای درمان مؤثر و جلوگیری از مقاومت دارویی ضروری است.

– آیا واژینیت مسری است؟

بعضی انواع واژینیت مانند تریکومونیازیس از طریق رابطه جنسی قابل انتقال هستند و درمان همزمان شریک جنسی توصیه می‌شود.

– چگونه می‌توان از واژینیت پیشگیری کرد؟

رعایت بهداشت ناحیه تناسلی، استفاده از لباس زیر نخی و آزاد، پرهیز از دوش واژینال و مواد تحریک‌کننده، استفاده از کاندوم در رابطه جنسی و محدود کردن تعداد شرکای جنسی از راهکارهای پیشگیری است.

کلام پایانی

واژینیت یکی از مشکلات شایع زنان است که می‌تواند باعث ناراحتی و اختلال در کیفیت زندگی شود. این بیماری معمولاً به دلیل برهم خوردن تعادل میکروبی واژن یا عفونت‌های باکتریایی، قارچی یا انگلی ایجاد می‌شود و علائمی مانند خارش، سوزش، ترشحات غیرطبیعی و بوی نامطبوع دارد.

نکته کلیدی در مواجهه با واژینیت، تشخیص دقیق علت آن توسط پزشک و درمان به موقع است تا از پیشرفت بیماری و عوارض احتمالی جلوگیری شود. از سوی دیگر، رعایت بهداشت ناحیه تناسلی، استفاده از لباس زیر نخی و آزاد، پرهیز از دوش واژینال و مواد معطر، استفاده از کاندوم در روابط جنسی و محدود کردن تعداد شرکای جنسی، از مهم‌ترین راه‌های پیشگیری از واژینیت به شمار می‌روند.