معرفی 17 بهترین کرم ضد جوش و آكنه

ارسال توسط

مشاور آرایشی و بهداشتی

در تاریخ یکشنبه 31 تیر 1403

0 دیدگاه

معرفی 17 بهترین کرم ضد جوش و آكنه

آکنه یا جوش یک بیماری پوستی است که وقتی فولیکول‌های مو یا همان پیازهای مو با چربی (سبوم) و سلول‌های مرده پوست مسدود می‌شوند، رخ می‌دهد. این مسدود شدن می‌تواند باعث التهاب و عفونت شود و در نتیجه منجر به ایجاد جوش‌های سرسیاه، سرسفید، پاپول، پوسچول، ندول و کیست شود. آکنه عمدتاً در نواحی با تراکم زیاد غدد چربی مانند صورت، گردن، سینه، پشت و شانه‌ها رخ می‌دهد.

علل ایجاد آکنه يا جوش چیست؟

آکنه به دلایل مختلفی ایجاد می‌شود که می‌توان آنها را به چند دسته اصلی تقسیم کرد:

1. تولید بیش از حد چربی (سبوم): غدد چربی پوست که به نام غدد سباسه شناخته می‌شوند، چربی تولید می‌کنند تا پوست و مو را مرطوب نگه دارند. تولید بیش از حد چربی می‌تواند منجر به مسدود شدن فولیکول‌های مو و در نهایت ایجاد آکنه شود.

2. مسدود شدن فولیکول‌های مو: فولیکول‌های مو می‌توانند با چربی و سلول‌های مرده پوست مسدود شوند. این مسدود شدن می‌تواند باعث تشکیل جوش‌های سرسیاه و سرسفید شود.

3. باکتری‌ها: باکتری‌های خاصی به نام در فولیکول‌های مو تجمع می‌کنند. این باکتری‌ها می‌توانند التهاب و عفونت را در فولیکول‌های مسدود شده ایجاد کنند و منجر به تشکیل آکنه‌های ملتهب شوند.

4. هورمون‌ها: تغییرات هورمونی می‌تواند تولید چربی را افزایش دهد. این تغییرات معمولاً در دوران بلوغ، دوره‌های قاعدگی، بارداری و استفاده از داروهای خاص مانند استروئیدها رخ می‌دهند. هورمون‌های آندروژن، مانند تستوسترون، به خصوص در افزایش تولید چربی نقش دارند.

5. عوامل ژنتیکی: ژنتیک نیز نقش مهمی در بروز آکنه دارد. اگر یکی از والدین یا هر دو والدین سابقه آکنه داشته باشند، احتمال بروز آکنه در فرد بیشتر می‌شود.

6.استرس: استرس می‌تواند وضعیت آکنه را بدتر کند. هورمون‌های استرس می‌توانند تولید چربی را افزایش داده و منجر به تشدید آکنه شوند.

7. استفاده از محصولات پوستی نامناسب: استفاده از محصولات پوستی غیرمناسب، مانند کرم‌ها، لوسیون‌ها و محصولات آرایشی که باعث مسدود شدن منافذ پوست می‌شوند، می‌تواند آکنه را تشدید کند.

8. رژیم غذایی پرچرب: مصرف زیاد غذاهای شیرین و چرب، به ویژه غذاهایی که دارای شاخص گلیسمی بالا هستند، می‌تواند با افزایش سطح قند خون و هورمون‌های مرتبط با آن، آکنه را تشدید کند.

9. محیط و عوامل خارجی: قرار گرفتن در معرض آلودگی، رطوبت زیاد و استفاده از لباس‌های تنگ و موادی که باعث تعریق زیاد می‌شوند، می‌توانند منجر به بروز یا تشدید آکنه شوند.

10.مصرف برخی داروها:برخی داروها مانند کورتیکواستروئیدها، لیتیوم و داروهای ضد تشنج می‌توانند باعث بروز آکنه یا تشدید آن شوند.

شناخت دقیق علل بروز آکنه می‌تواند به انتخاب روش‌های درمانی مناسب کمک کند. برای مدیریت آکنه، مراجعه به پزشک متخصص پوست و استفاده از روش‌های درمانی مناسب بسیار حائز اهمیت است.

آکنه به چند دسته تقسیم می شوند؟

آکنه انواع مختلفی دارد که بر اساس نوع و شدت التهاب و مسدود شدن منافذ پوست دسته‌بندی می‌شوند. در زیر به انواع مختلف آکنه اشاره می‌کنیم:

1. جوش‌های سرسیاه (Blackheads)
– ویژگی‌ها: منافذ مسدود شده که باز هستند و به دلیل اکسید شدن ملانین درون چربی، سیاه به نظر می‌رسند.
– مکان‌های شایع: بیشتر در ناحیه T صورت (پیشانی، بینی و چانه).

2. جوش‌های سرسفید (Whiteheads)
– ویژگی‌ها: منافذ مسدود شده که بسته هستند و به صورت برجستگی‌های کوچک سفید رنگ روی پوست دیده می‌شوند.
– مکان‌های شایع: صورت، گردن، شانه‌ها و پشت.

3.پاپول‌ها (Papules)
– ویژگی‌ها: جوش‌های کوچک و ملتهب که به صورت برجستگی‌های قرمز و دردناک ظاهر می‌شوند. فاقد چرک هستند.
– مکان‌های شایع: هر جایی از بدن می‌توانند ظاهر شوند، اما بیشتر در صورت دیده می‌شوند.

4.پوسچول‌ها (Pustules)
– ویژگی‌ها: جوش‌های بزرگتر و ملتهب که دارای چرک هستند و به صورت برجستگی‌های قرمز با مرکز سفید یا زرد ظاهر می‌شوند.
– مکان‌های شایع: صورت، شانه‌ها، پشت و سینه.

5. ندول‌ها (Nodules)
– ویژگی‌ها: برجستگی‌های بزرگ و سفت که در عمق پوست تشکیل می‌شوند و معمولاً دردناک هستند. ندول‌ها ممکن است باعث ایجاد زخم‌های طولانی‌مدت شوند.
– مکان‌های شایع: صورت، گردن و پشت.

6. کیست‌ها (Cysts)
– ویژگی‌ها: برجستگی‌های بزرگ و ملتهب که پر از چرک هستند و در عمق پوست قرار دارند. کیست‌ها معمولاً دردناک هستند و احتمال زیادی دارد که زخم‌های دائمی برجا بگذارند.
– **مکان‌های شایع:** صورت، گردن، شانه‌ها و پشت.

7. آکنه کونگلوباتا (Acne Conglobata)
– ویژگی‌ها: نوع شدید و مزمن آکنه که با ترکیبی از جوش‌های سرسیاه، پاپول، پوسچول، ندول و کیست همراه است. ممکن است باعث ایجاد زخم‌های عمیق و دائمی شود.
– مکان‌های شایع: بیشتر در مردان و در ناحیه تنه، بازوها و باسن.

8. آکنه فولمینانس (Acne Fulminans)
– ویژگی‌ها: نوع نادر و شدید آکنه که با التهاب شدید و ناگهانی همراه است و ممکن است با تب و درد عضلانی همراه باشد.
– مکان‌های شایع: بیشتر در نوجوانان پسر و در ناحیه تنه و صورت.

9. آکنه مکانی (Acne Mechanica)

– ویژگی‌ها: آکنه ناشی از فشار، اصطکاک یا گرما که ممکن است به دلیل پوشیدن لباس‌های تنگ، استفاده از کلاه‌های محکم یا کوله‌پشتی‌ها ایجاد شود.
– مکان‌های شایع: نقاطی که تحت فشار یا اصطکاک قرار می‌گیرند.

10. آکنه کازمتیکا (Acne Cosmetica)
– ویژگی‌ها: آکنه ناشی از استفاده از محصولات آرایشی و مراقبتی که منافذ پوست را مسدود می‌کنند.
– مکان‌های شایع: صورت، به ویژه ناحیه‌ای که محصولات آرایشی استفاده می‌شود.

شناخت نوع آکنه مهم است زیرا هر نوع آکنه به روش‌های درمانی خاصی نیاز دارد. مراجعه به پزشک متخصص پوست می‌تواند به تعیین نوع آکنه و انتخاب درمان مناسب کمک کند.

درمان آکنه

مراقبت‌های پوستی: شستشوی ملایم صورت با صابون‌های مخصوص پوست‌های چرب و آکنه‌ای.
داروهای موضعی: کرم‌ها و ژل‌های حاوی بنزوئیل پراکسید، سالیسیلیک اسید، رتینوئیدها و آنتی‌بیوتیک‌ها.
داروهای خوراکی: آنتی‌بیوتیک‌ها، هورمون‌های ضد بارداری و ایزوترتینوئین.
روش‌های تخصصی: درمان‌های لیزری، میکرودرمابریژن و لایه‌برداری شیمیایی.
تغییرات در سبک زندگی: کاهش مصرف غذاهای چرب و شیرین، استرس کمتر و رعایت بهداشت شخصی.

آکنه می‌تواند تاثیرات روانی و اجتماعی نیز داشته باشد و به همین دلیل مراجعه به پزشک متخصص پوست و مراقبت مناسب از پوست اهمیت زیادی دارد.

ژل ضد جوش چیست؟

ژل ضد جوش یک محصول دارویی یا آرایشی است که برای درمان و پیشگیری از جوش‌ها و آکنه‌های پوستی استفاده می‌شود. این ژل‌ها معمولاً حاوی ترکیبات فعال مختلفی هستند که به کاهش التهاب، کنترل چربی پوست، و جلوگیری از انسداد منافذ پوست کمک می‌کنند. برخی از مواد فعال رایج در ژل‌های ضد جوش عبارتند از:

1. بنزوئیل پروکسید: یک ماده ضد باکتری که باکتری‌های مسبب جوش را کاهش می‌دهد و همچنین باعث لایه‌برداری از پوست می‌شود.
2. سالیسیک اسید: یک اسید بتا هیدروکسی که به لایه‌برداری پوست و باز کردن منافذ کمک می‌کند.
3. آلفا هیدروکسی اسیدها (AHA): مانند اسید گلیکولیک که باعث لایه‌برداری سطحی پوست و کاهش لکه‌ها و جای جوش می‌شود.
4. نیاسینامید: یک فرم ویتامین B3 که خاصیت ضد التهابی دارد و می‌تواند قرمزی و تورم را کاهش دهد.
5. رتینوئیدها: مشتقات ویتامین A که به تنظیم سلول‌های پوستی و کاهش انسداد منافذ کمک می‌کنند.

مصرف این ژل‌ها باید طبق دستور پزشک یا راهنمای محصول باشد، زیرا برخی از این مواد ممکن است باعث تحریک یا خشکی پوست شوند. همچنین بهتر است هنگام استفاده از این محصولات از کرم‌های مرطوب‌کننده مناسب و ضد آفتاب استفاده کنید.

نحوه مصرف ژل ضد جوش

روش مصرف ژل‌های ضد جوش می‌تواند بسته به نوع محصول و ترکیبات آن متفاوت باشد، اما معمولاً شامل مراحل زیر است:

مراحل عمومی استفاده از ژل ضد جوش:

1. پاکسازی پوست:
– قبل از استفاده از ژل ضد جوش، پوست خود را با یک پاک‌کننده ملایم و مناسب نوع پوستتان تمیز کنید. این کار به حذف آلودگی، چربی و آرایش کمک می‌کند و اثر بخشی ژل را افزایش می‌دهد.
– پوست را با آب گرم بشویید و به آرامی با حوله خشک کنید.

2. خشک کردن پوست:
– مطمئن شوید که پوست کاملاً خشک است، زیرا استفاده از ژل ضد جوش روی پوست مرطوب می‌تواند موجب تحریک بیشتر شود.

3. استفاده از ژل:
– مقدار کمی از ژل ضد جوش را روی نوک انگشت خود بگذارید.
– ژل را به طور مستقیم روی جوش‌ها و نواحی مبتلا بمالید. از مصرف زیاد ژل خودداری کنید، زیرا ممکن است موجب خشکی و تحریک پوست شود.
– از مالیدن یا ماساژ دادن بیش از حد ژل بر روی پوست خودداری کنید؛ یک لایه نازک کافی است.

4. صبر کردن تا خشک شدن:
– اجازه دهید ژل کاملاً خشک شود. این مرحله معمولاً چند دقیقه زمان می‌برد.
– از لمس کردن نواحی درمان‌شده خودداری کنید تا ژل به خوبی جذب شود.

5. استفاده از مرطوب‌کننده:

– بعد از خشک شدن ژل، از یک مرطوب‌کننده سبک و غیر کومدون‌زا استفاده کنید تا از خشکی پوست جلوگیری شود.

6. استفاده منظم:
– بسته به توصیه‌های روی بسته‌بندی محصول یا دستور پزشک، ژل را به صورت منظم (معمولاً یک یا دو بار در روز) استفاده کنید.
– بهتر است ابتدا یک بار در روز (ترجیحاً شب) استفاده کنید تا واکنش پوستتان را ببینید و در صورت تحمل خوب، به دوبار در روز افزایش دهید.

نکات مهم:

– پرهیز از تماس با چشم و دهان: از تماس ژل با چشم، لب‌ها و دهان خودداری کنید. در صورت تماس تصادفی، فوراً با آب فراوان شستشو دهید.
– استفاده از ضد آفتاب: برخی از مواد موجود در ژل‌های ضد جوش می‌توانند پوست را نسبت به آفتاب حساس‌تر کنند. بنابراین، در طول روز از یک ضد آفتاب مناسب استفاده کنید.
– عدم استفاده همزمان از محصولات تحریک‌کننده: از استفاده همزمان ژل ضد جوش با محصولات دیگری که ممکن است باعث تحریک شوند (مانند محصولات حاوی الکل یا عطر) خودداری کنید.
– مشورت با پزشک: در صورتی که جوش‌ها بهبود نیافتند یا پوستتان به شدت تحریک شد، با یک پزشک متخصص مشورت کنید.

درمان خانگي جوش

چای سبز برای جوش

گزارش شده که لوسیون‌های موضعی حاوی چای سبز در درمان آکنه مؤثر واقع شده‌اند. چای سبز تولید سبوم را کاهش می‌دهد. علاوه بر این، یک ماده طبیعی است و منجر به بروز عوارض جانبی نظیر تحریک و سوزش پوست نمی‌شود.

ابتدا چای سبز را بجوشانید و به آن اجازه دهید خنک شود. سپس آن را روی نواحي که دچار جوش هستند قرار دهید.

ماسک پوست پرتقال براي جوش

پرتقال حاوی رتینول است که به‌عنوان یک لایه‌بردار طبیعی عمل می‌کند و منجر به جوان‌سازی سلول‌های پوست می‌شود. علاوه بر این به از بین بردن جای جوش هم کمک می‌کند.

ليمو براي جوش

با نوک انگشتان خود یا با پنبه، آب لیموی تازه را به طور مستقیم روی آکنه و جای جوش بمالید. حدود 10 دقیقه منتظر بمانید، سپس، صورت خود را با آب بشویید. این کار را یک یا دو بار در روز تکرار کنید.