آب مروارید یا کاتاراکت

آب مروارید یا کاتاراکت

آب مروارید یا کاتاراکت یک بیماری چشمی است که باعث ایجاد ماتی و احساس حالت ابری روی عدسی چشم می‌شود.

این بیماری معمولاً با پیری و تغییرات طبیعی در عدسی چشم رخ می‌دهد، اما می‌تواند نیز ناشی از عوامل دیگری مانند آسیب، التهابات، بیماری‌های مرتبط با شرایط پزشکی (مانند دیابت)، مصرف برخی داروها یا تابش نور مضر باشد.

علائم آب مروارید

علائم ممکن است شامل کاهش وضوح دید، دید دوتایی، افزایش حساسیت به نور، دید مات و ابری، و کاهش توانایی دید در شب باشد.

تشخیص آب مروارید

تشخیص عموماً توسط یک پزشک چشم پزشکی انجام می‌شود. مراحل تشخیص شامل انجام آزمون‌های دید، بررسی عینی چشم با استفاده از دستگاه‌های خاص، و ارزیابی سابقه پزشکی و علائم بیمار است.

درمان آب مروارید

درمان معمولاً با جراحی تعویض عدسی انجام می‌شود، که در آن عدسی مات و مبتلا به کاتاراکت با یک عدسی تمیز و جدید جایگزین می‌شود. این جراحی یکی از جراحی‌های چشمی رایج است و معمولاً با موفقیت بالایی انجام می‌شود.

مراقبت های بعد از جراحی آب مروارید یا کاتاراکت

بعد از جراحی، مراقبت‌های مربوط به کاتاراکت شامل استفاده از قطره‌های چشمی تنظیم کننده فشار داخل چشم، استفاده از عینک مخصوص، و پیروی از راهنمایی‌های پزشکی برای حفظ و بهبود دید است.

همچنین، ممکن است پزشک نیاز به بررسی‌های دوره‌ای و منظم داشته باشد تا مطمئن شود که عمل جراحی با موفقیت انجام شده است و هیچ عوارض جانبی وجود ندارد.

داروهایی که ممکن است موجب بروز آب مروارید شوند:

در زیر برخی از داروهایی که ممکن است در بروز آب مروارید نقش داشته باشند یا فرآیند ابتلا به آب مروارید را تسریع کنند آورده شده است:

کورتیکواستروئیدها (مانند پردنیزولون): استفاده بلندمدت از کورتیکواستروئیدها، به خصوص استفاده موضعی (بر روی چشم)، می‌تواند باعث افزایش ریسک بروز کاتاراکت شود.

دیوزیدهای آنتی‌استروئیدی (مانند ایندومتاسین و دیکلوفناک): مصرف بلندمدت این داروها نیز باعث افزایش ریسک بروز کاتاراکت می‌شود.

دیوزیدهای آنتی‌انفلاماتوری غیراستروئید: برخی از این داروها نیز ممکن است با مصرف بلند مدت باعث افزایش ریسک کاتاراکت شوند.

سیستمیک رتینوئیدها (مانند ایزوترتینوئین): استفاده از ایزوترتینوئین برای درمان مشکلات پوستی می‌تواند باعث افزایش ریسک بروز کاتاراکت شود.

داروهای ضد انعقاد خون (مانند وارفارین): برخی از مطالعات نشان داده‌اند که مصرف بلند مدت داروهای ضد انعقاد می‌تواند باعث افزایش ریسک بروز کاتاراکت شود.

اگر شما یا کسی که از او مراقبت می‌کنید دارویی مصرف می‌کنید که احتمالاً باعث بروز کاتاراکت می‌شود، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. پزشک می‌تواند اطلاعات لازم را در مورد ریسک‌ها و فواید مصرف دارو برای شما فراهم کند و در صورت لزوم تغییراتی در درمان اعمال کند.

مشاهده مکمل های چشم و بینایی